ไม่มีแม้สักวันเดียวในรอบสิบกว่าปีที่ผ่านมาที่ต้องไม่ตื่นขึ้นมาพร้อมกับความทุกข์โศก และความเชี่ยวกราดของอารมณ์ที่ขุ่นมัวนั้นได้ พยายามตั้งมั่นจิตใจให้คงที่ แต่ก็ไม่อาจหลีกหนีความแปรปรวณนั้นได้
ความเงียบดูจะกัดเซาะความด้านชาให้หายไป แต่มันก็ยังตามหลอกหลอนอยู่เรื่อยมา โลกช่างไม่น่าอยู่เอาเสียเลย เราพยา-ยามช่วยทุกคนที่เหมือนกับเรา โดยที่เขาไม่รู้ด้วยซ้ำว่า เขาเป็นแบบนั้นได้อย่างไร กงล้อของเวลาช่างน่ากลัวเสียยิ่งกว่าอะไร เรารู้สึกว่าเราพอกับทุกอย่างแล้ว เราไม่ได้เกิดมาเพื่อรัก หรือรักใครการใช้ชีวิตอยู่ด้วยความเห็นแก่ตัว โดยไม่ไปทำความเดือดร้อนให้ใคร บางครั้งน่าจะเป็นทางดีเหมือนกัน 

วันนี้อารณ์คงที่ ไม่แปรปรวนเหมือนวันก่อนๆ แต่กว่าจะนอนได้ก็เกือบหกโมงเช้า


เบียร์ 4 กระป๋อง
บุหรี่ 10 ตัว


Posted by Zkarid J.

0 comments:

Visit the Site